Ба гузориши хабаргузории Аҳли Байт (а) — Абно, "Муҳаммад Козим Оли Содиқ", сафири Эрон дар Ироқ, зимни таҳсини мизбонии беназири ироқиҳо, ин маросимро намоде аз ваҳдат ва муқовимат дар баробари душманони минтақа донист ва аз ҳузури бошукӯҳ ва муназзами зоирони эронӣ низ қадрдонӣ кард.
Ба гузориши хабаргузории расмии Ироқ, Муҳаммад Козим Оли Содиқ, дар баёнияи худ овардааст: "Ба номи Парвардигори Ҳусайн (а) ва ба ёди лаббайки ошиқон ба нидои «Ҳал мин носирин янсурунӣ» ва дар таҷдиди он паймоне, ки ба он имон дорем ва бар он истодаем, паймоне, ки бо тамоми вуҷуд бастаем ва бо забони дил мегӯем: «Мо бар он аҳд, ки бастем, ҳастем.»"
Сафири Эрон дар ин баёния тасреҳ кардааст: "Дар ин масир, ки ба Карбало мерасад, ишқ маъно меёбад ва ихлос таҷассум пайдо мекунад. Дар миёни тамоми зебоиҳои Арбаин, тасвири қалбҳои поки фарзандони Ироқ, зеботарин аст. Шумо соҳибони мавкебҳо, мизбонони бедаъвои ин масири нуронӣ, ин масири зуҳури Маҳдии мавъуд (аҷ) ҳастед. Шумо на фақат дарҳои хонаҳоятон, ки қалбҳоятонро ба рӯи зоирон гушудед. Бо тикае нони сода, ҷоме об ва фарше аз хок, аммо бо дастоне саршор аз ишқ ва нигоҳе осмонӣ, ба ҷаҳон маънои карам, саховат ва бахшишро омӯхтед."
Оли Содиқ дар идома афзудааст: "Шумо ба мо омӯхтед, ки хидмат ба Ҳусайн (а) марзе намешиносад. Эй фарзандони каромат, мо аз шумо меҳру маввадат омӯхтем. Қалбҳои шумо Ҳусайнӣ шуд ва бо тамоми вуҷуд, бидуни ҳеҷ чашмдошт ва интизори ҷуброн, бидуни такаллуф ва бидуни таваққуф, пазирои зоирони Ҳусайн буд. Аз аъмоқи қалб, ба забони ашк ва аз мантиқи маърифат, мегӯем: «Эй мардуми Ироқ, аз шумо сипосгузорем.» Аз Марҷеияти олӣ гирифта то давлат ва миллат, ба вижа ашоири ғуюр, ҷавонони пуршӯр, хоҳарони Зайнабӣ ва тамоми нерӯҳои амниятӣ, он чашмҳои бедоре, ки шабро ба рӯз расониданд то амнияти зоиронро барқарор карда ва абрҳои торикӣ, ҷаҳл ва кинаро дур кунанд."
"Эй миллати шарифи Ироқ, мо хоки зери поятонро мебӯсем зеро роҳи Ҳусайн (а)-ро бо гул фарш кардед. Ин таркиби шигифтангези аз суфраҳои эҳсони Ҳусайн (а), ки саршор аз карам, маънавият ва муқовимат аст, фарёди «Ҳайҳот мин аззиллаҳ»-ро такрор мекунад; фарёде, ки имрӯз пояҳои душманони уммати мо дар минтақаро ба ларза дароварда ва нотавонии онҳо дар тафриқаандозӣ миёни миллатҳоро ошкор кардааст ва иншоаллоҳ бо алгу гирифтан аз наҳзати Ҳусайн (а), парчами ситам ва ишғолгарӣ аз минтақа барчида хоҳад шуд."
Сафири Эрон дар поёни паёми худ афзудааст, лозим медонам аз миллати азиз ва гаронқадр ва бузурги Эрон низ, ки бо ҳикмат, маърифат, вақор ва матонат дар ин ҳамосаи бузурги Арбаини Саййидушшуҳадо ширкат карданд ва тамоми қавонин ва одоби кишвари бародар ва дӯст, Ироқи азизро риоят карданд, ташаккур кунам ва хитоб ба онҳо бигӯям шумо мояи фахр ва мубоҳот ҳастед.
Your Comment