Ба гузориши хабаргузории Аҳли Байт(а) — Абна — ҳамзамон бо солгарди вуруди озодагони сарфароз ба меҳани исломӣ, оини рӯнамоӣ ва нақду баррасии китоби «Ман Иброҳим Ҳодӣ нестам» бо ҳузури сардор Маҳдӣ Амириён, директори кулли Осорхонаи миллии Инқилоби Исломӣ ва Дифоъи муқаддас, озодаи сарфароз Иброҳим Ҳодӣ, ровии асар, Муҳаммад Қосимӣ-пур, мунаққиди адабӣ, Амир Нубаронӣ, нависандаи китоб ва ҷамъе аз асҳоби расона ва алоқамандони ҳавзаи адабиёти дифоъи муқаддас дар Галереяи диҷитоли Факкаи Осорхонаи миллии Инқилоби Исломӣ ва Дифоъи муқаддас баргузор шуд.
Дар ибтидои ин маросим сардор Амириён бо ишора ба зарурати таваҷҷуҳ ба абъоди мухталифи ҷанги таҳмилии ҳаштсола, бо баёни ин ки «дифоъи муқаддас фақат дар майдони набард набуд, балки дар дили хонаводаҳо низ ҷараён дошт,» изҳор дошт: «Ақшори мухталифе дар дифоъи муқаддас ҳузур доштанд; аз фармондеҳон ва басиҷиён дар пушти хокризҳо гирифта то падарон, модарон, ҳамсарон ва фарзандони размандагон, ки дар ин масир нақши муҳиме ифо карданд.»
Сардор Амириён афзуд: «Ҷанги таҳмилии 12-рӯза низ дорои вақоеъи бисёре буд, ки бо дар назар гирифтани онҳо метавон фазои дифоъи муқаддасро беҳтар дарк кард; бинобар ин, бояд бештар дар бораи сахтиҳое, ки ҳамсарон, фарзандон ва волидайни шаҳидон ва исоргирон мутаҳаммил мешаванд, сухан гуфт ва ҳимояти бештаре аз онон сурат гирад.»
Директори кулли Осорхонаи миллии Инқилоби Исломӣ ва Дифоъи муқаддас бо таъкид бар зарурати тамаркуз бар мавзӯъи озодагон хотирнишон кард: «Ба ҳавзаи озодагон он гуна ки бояд пардохта нашудааст. Ҳарчанд ниҳодҳо ва маҷмӯаҳое фаъолиятҳое доштаанд, аммо ҳанӯз ҷои кор бисёр вуҷуд дорад. Муқовимат дар майдони ҷанг як маъно дорад, аммо муқовимат дар даврони асирӣ маънои дигар. Размандае, ки бо аслиҳа дар хокриз меҷангад, як навъ мубориза мекунад, аммо замоне ки дар хоки душман ва зери султаи ӯ ба асирӣ дармеояд, бо шароите мутафовит мувоҷеҳ аст. Дар зиндони душман низ озодагони мо даст аз муқовимат набардоштанд.»
Вай тасриҳ кард: «Дар даврони асирӣ, сояи душман болои сари асир аст; ӯ аз ғизо ва ниёзҳои аввалия то фаъолиятҳои фарҳангӣ, мазҳабӣ ва шахсӣ таҳти фишори душман қарор дорад. Дар зоҳир мумкин аст тасаввур шавад, ки вазифае бар ӯҳдаи асир боқӣ намонда, аммо озодагони мо дар ҳамон шароит низ даст аз мубориза ва муқовимат накашиданд. Ин мафҳум бояд бештар аз пеш дар ривояти дифоъи муқаддас барҷаста шавад.»
Сардор Амириён бо баёни ин ки «дифоъи муқаддас ва бавижа ҳавзаи озодагон бисёр бештар аз ин ниёзманд ба тавлиди китоб ва осори мактуб аст,» идома дод: «Муқовимат дар майдони ҷанг як дарси бузург барои мо дорад, аммо муқовимат дар асирӣ, зери даст ва пои душман, маънои дигаре аз пойдорӣ аст, ки бояд мавриди таваҷҷуҳ ва баррасӣ қарор гирад. Мутолиа ва интишори китоб дар ин замина гоми арзишманде аст ва бояд густариш ёбад.»
Дар идома Амир Нубаронӣ, нависандаи китоби «Ман Иброҳим Ҳодӣ нестам», дар суханоне бо ишора ба раванди шаклгирии ин асар гуфт: «Пас аз даргузашти падар ва модари шаҳид, бародари эшон хотиротееро бозгу кард, ки ҳамин хотирот заминасози нигориши бахше аз ин китоб шуд. Дар воқеъ, талош ва заҳмате, ки дар ҷамъоварии ин ривоятҳо кашида шуд, мавҷуб шуд асаре мондагор пиромуни ин шаҳиди воломақом шакл бигирад.»
Your Comment