Ба гузориши хабаргузории Абно ба нақл аз Ал-Масира, раҳбари ҷунбиши Ансоруллоҳи Яман ба муносибати шаҳодати сарлашкар «Муҳаммад Абдулкарим Ал-Ғамарӣ», раиси ситоди кулли нерӯҳои мусаллаҳи ин кишвар суханронӣ кард.
Сайид Абдулмалик Бадруддин Ал-Ҳусӣ дар ин суханронӣ гуфт: “Дирӯз, душанбе, мардуми мо бо раиси ситоди артиши маҳбуби худ, шаҳиди бузургвор Муҳаммад Абдулкарим Ал-Ғамарӣ видоъ карданд ва дар намози майит ва маросими ташйеъ ҳузури густарда доштанд. Ҳузури мардуми Яман дар ташйеъи ҷанозаи шаҳид Ал-Ғамарӣ густарда ва қобили таваҷҷӯҳ буд ва баёнгари суботи қадами онҳо дар мавқеияташон аст. Мардуми мо бо нерӯҳои мусаллаҳи худ, ки абзори қудрати онҳо маҳсуб мешавад ва баёнгари ҷиҳатгириҳо ва ормонҳои онҳост, робитаи самимона ва наздик доранд.”
Вай дар идома афзуд: “Мардуми азизи Яман, ниҳоди низомӣ ва нерӯҳои мусаллаҳ ва амниятиро мутааллиқ ба худ медонанд ва ин ки ин нерӯҳо ормонҳои онҳоро иброз мекунанд ва бо ҳам бар асоси як мавқеияти воҳид ҳаракат мекунанд. Ҳузури азими ва густардаи мардумӣ дар ташйеъи ҷанозаи шаҳид Ал-Ғамарӣ паёмадҳои муҳимме дорад. Шаҳид Ал-Ғамарӣ ва ҳамаи шаҳидони дигар дар набарди «Фатҳи мавъуд ва ҷиҳоди муқаддас» ва қабл аз он, намоди асосӣ аз мавқеияти содиқона ва бузурги мардуми азизи мо ҳастанд.”
Ал-Ҳусӣ хотирнишон кард: “Миллати мо парчами ҷиҳод дар роҳи Худоро дар мувоҷеҳа бо тоғутҳои замон, яъне Амрико ва Исроил, ва дар ҳимоят аз миллати Фаластин ва пойбандии онҳо ба масоили аслии уммат, барафрошт. Рӯёрӯии мардуми Яман дар марҳилаи муҳимми дусола, даргирии бисёр шадид буд.”
Раҳбари Ансоруллоҳ таъкид кард: “Амрико бо режими саҳюнистӣ дар тамоми ҷиноёт, тавтиаҳо, аҳдоф ва барномаҳои ин режим шарик аст. Дар рӯёрӯии бисёр шадид дар тӯли ду соли гузашта, мо шоҳиди мавқеъгирии инсонҳои озодае будаем, ки ба нидои Худо посух доданд ва бо имон, инсоният ва ангезаи ахлоқӣ бо ҳадафи иттихози мавқеияти саҳеҳ дар ҳимоят аз мардуми Фаластин ва муҷоҳидони азизи онҳо амал карданд. Яман дар тӯли ду соли гузашта дар сатҳи расмӣ ва мардумӣ, бо садоқати комил амал кард ва дар ҳамаи ҷабҳаҳо ниҳояти талоши худро барои ҳимоят аз Фаластин ва Ғазза ба кор гирифт. Мардуми Яман холисона ба Худо рӯй овардаанд ва содиқона аз мардуми Фаластин ҳимоят мекунанд ва бо тамоми тавони худ бидуни тардид, инфиол ё саҳлангорӣ дар канори онҳо истодаанд.”
Абдулмалик Бадруддин тасриҳ кард: “Мардуми азизи Яман аз ҳамон ибтидо ва ҳамчунин дар тӯли ин ду сол шаҳидонеро аз нерӯҳои мусаллаҳ ва мардуми худ тақдим кардаанд. Фидокориҳо ва азхудгузаштагиҳои мардуми мо, гувоҳи равшан ва ошкоре бар садоқат ва ростии мавқеияти онҳо дар тамоми сатҳҳо аст. Мавқеияти мардуми мо шарофатмандона, сарбаланд, бовиқор, иззатмандона ва дар ростои анҷоми як вазифаи муқаддас қарор дорад, мавқеияте, ки ҳошияӣ, сабуксарона, бемулоҳиза ё бепарвоёна набудааст.”
Вай ҳамчунин гуфт: “Мардуми Яман бо болотарин сатҳи булуғ, хирад ва масъулиятпазирӣ мавқеияти худро дар ҳимоят аз Фаластин ва Ғазза оғоз карданд. Анҷоми масъулиятҳои муқаддаси мардуми мо, иқдоми амалӣ аст, ки аз тариқи он ба ифтихор, шукӯҳ, иззат ва сарбаландӣ даст меёбанд, дар муқобили касоне ки мавқеиятҳои шармовар ва нангин иттихоз карданд.”
Your Comment