Ба гузориши Хабаргузории байналмилалии Аҳлибайт (а) – Абна – Шайх Наим Қосим, Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон, дар гуфтугӯ бо шабакаи «Ал-Манор» гуфт: Эҳтимоли ҷанг вуҷуд дорад, аммо қатъӣ нест; ин амр вобаста ба ҳисобу китоби душмани исроилӣ бар пояи додаҳои мавҷуд дар майдон аст, ва чорае ҷуз омодабош барои ин эҳтимол надорем.
Вай бо таъкид бар ин ки Исроил наметавонад ба аҳдофи худ дар Лубнон даст ёбад, афзуд: Агар ҷанге ба мо таҳмил шавад, ҳатто агар танҳо як пора чӯб дошта бошем, иҷоза нахоҳем дод исроилӣ убур кунад. То охирин нафар, зан ё мард, бо ӯ меҷангем.
Шайх Наим Қосим идома дод: Имрӯз мо аз он чи пеш аз набарди «Ули-л-баъс» будем беҳтар шудаем; яъне дар таомул, эҳсос, нерӯ, истиҳком, иззат ва ирода истимрори пешрафт вуҷуд дорад. Мо ба унвони муқовимат ҳузур дорем ва вазифаҳоямонро анҷом медиҳем. Пояи тадовуми муқовимат имон ва ирода аст; он чи ба унвони силоҳ ва шумор матраҳ аст, мукаммили имон ва ирода аст.
Ӯ ҳамчунин гуфт, ки муқовимат то ҳадде тавон ва омодагии худро бозёфта ва тавоноии ҷисмониаш—ба таъбири мо—дар ҳоли беҳбуд ва пешрафт аст. Муқовимат дар Лубнон, муқовимати миллӣ аст; дуруст аст, ки умдатан дар муҳити шиа фаъол аст, аммо муқовимат барои ҳамаи фирқаҳо ва барои Лубнон аст.
Ҳаққи доштани силоҳ аз они мост
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон дар бораи мавзӯи ҳифзи силоҳ ба дасти давлат, таъкид кард, ки доштани силоҳ бахше ҷудонопазири ҳаққи машрӯи мо барои дифоъ аз ватан ва ҳузурамон аст, зеро миёни вуҷуди мо ва вуҷуди ватанамон ҷудоӣ нест.
Ӯ афзуд, ки вуҷуди низомии Ҳизбуллоҳ муртабит бо вуҷуди душмани ишғолгар аст. Нақши муқовимат поён наёфта, чаро ки таҷовузгарӣ идома дорад.
Шайх Наим Қосим тасриҳ кард, ки артиши Лубнон бояд дар муқобили таҷовуз муқобила кунад ва дар ҷое, ки артиш қодир ба анҷоми вазифа нест, бояд муқовимати мардумӣ бошад, ки ба муқобила бипардозад.
Ӯ гуфт, ки бо вуҷуди артиш ва муқовимат, бояд миёни онҳо ҳамоҳангӣ вуҷуд дошта бошад то дар баробари таҷовуз муқобила кунанд. Ҳизбуллоҳ омодаи баҳс дар бораи як роҳбурди дифоъии мусбат бо давлати Лубнон ва артиши Лубнон барои расидан ба як стратегияи амнияти миллӣ аст.
Вай дар бораи артиши Лубнон таъкид кард: Артиш миллӣ аст, идеологияаш миллӣ аст ва амалкардаш дар давраи гузашта ва акнун хуб будааст. Бинобар ин, мо эътиқод дорем, ки артиши миллӣ тавониста иҷмои лубнониҳоро ҷалб кунад; ин вазъ бояд ҳифз ва идома ёбад.
Ӯ афзуд, ки артиши Лубнон дар пайгирии тарҳи марбут ба силоҳ бо равише мутавозин амал мекунад. Бояд дар назар гирифта шавад, ҳеҷ фикре ба рӯёрӯӣ бо муҳит дар қобали ҳар фишоре вуҷуд надошта бошад. Мо ҳамвора бо шиори «Артиш, Мардум, Муқовимат» ҳамроҳем.
Давлат бояд дар баробари таҷовузот фаъолтар амал кунад
Шайх Наим Қосим дар хусуси ҳамлаҳои мукаррари Исроил ба Лубнон, гуфт, ки давлати Лубнон бояд дар баробари ин таҷовузот фаъолтар амал кунад ва аз давлат мехоҳем, ки нақши Кумитаи Механизмро бознигарӣ кунад.
Ӯ ҳамчунин ба масъалаи бозсозӣ пардохт ва гуфт, ки масъулияти бозсозӣ аввал ва охир бо давлат аст, зеро таҷовузгар Исроил аст ва Лубнон мавриди таҷовуз қарор гирифтааст, бинобар ин давлат бояд бозсозиро оғоз кунад.
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон афзуд: Мо аз давлат чизе талаб намекунем, ки аз тавонаш хориҷ бошад; вале давлат бояд бахше аз лоиҳаи бозсозиро оғоз кунад, на фақат зерсохтҳо, балки бозсозии комил—як сандуқ боз кунад, аз хориҷ даъват ба кӯмак кунад ва фишор ворид оварад. Давлат бояд аз зарфиятҳои худ шурӯъ кунад.
Дар бораи асирон ва фишор бар давлат
Вай дар бораи асирони лубнонӣ эълом кард, ки масъулияти аввал бар дӯши давлат аст... «Бояд бештар фарёд бизанем ва фаъолтар амал кунем.»
Дар бораи пешниҳод барои бозгушоии саҳифаи ҷадид бо Арабистони Саудӣ
Шайх Наим Қосим дар бораи даъвате, ки ӯ барои Арабистони Саудӣ ҷиҳати боз кардани сафҳаи ҷадид дар равобит матраҳ карда буд, гуфт: Мо бозхӯрде дарёфт накардаем; касе бо мо дар ин хусус ҳарфе назад. Агар нишонае аз тарафи Саудӣ биёяд, мусбат аст; аммо он чи аз мо бармеояд ин аст, ки эълом кардаем Ҳизбуллоҳ ба ҳама дарро боз гузошта ва дасти худро ба сӯи ҳама дароз кардааст.
Баргузории интихоботи парлумонӣ дар мӯҳлати муқаррар
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон дар мавзӯи интихоботи парлумонӣ, таъкид кард, ки ин ҷунбиш, мувофиқи баргузории интихобот дар мӯҳлати муқаррар аст ва ҳеҷ гуна таъхиреро намехоҳад. «Мо ҳадафи хоссе надорем; баргузории интихобот дар мӯҳлаташ ба ҷост. Қонуне вуҷуд дорад, пас қонунро иҷро кунед.»
Вай дар бораи иттиҳодияҳои интихоботӣ афзуд, ки ҳар гоҳ маслиҳати интихоботӣ ва сиёсӣ вуҷуд дошта бошад, мо иттиҳод мебандем.
Робита бо нахуствазири Лубнон
Шайх Наим Қосим дар бораи робита бо Наввоф Салом, нахуствазири Лубнон, гуфт, ки дар бархе умур ихтилофи назар вуҷуд дорад, ки қобили таҳаммул аст ва мушкиле нест; аммо агар ихтилоф аз навъе бошад, ки мунҷар ба иқдомоти буҳронзо дар кишвар шавад, мо маҷбурем бигӯем ин ғалат аст ва онро намепазирем.
Ӯ хитоб ба Наввоф Салом гуфт: Мо аҳли иқдоми мусбат ва ҳамкорӣ бо шумо ҳастем ва хоҳони муваффақияти кишварем; намехоҳем бо шумо ихтилоф пайдо кунем. Аммо масоили кулон, ки аз назари роҳбурдӣ мушкилсоз аст ё мумкин аст буҳронзо бошад, ро канор бигузоред. Агар бихоҳӣ, дар ҷаласоти хусусӣ бо шумо ҳамроҳӣ мекунем то ба нуқоти муштарак бирасем, зеро мехоҳем кишвар якпорча бошад ва давлат муваффақ шавад.
Your Comment