Ба гузориши хабаргузории Абна, Пешвои Муаззами Инқилоби Исломӣ имрӯз дар дидори вазири кишвар ва волиён, бо таъкид бар ин ки волиён мудири ҳамаҷонибаи устонҳо ҳастанд, фазои умумии кишварро барои хидмат муносиб ва фурсатҳоро зиёд донистанд ва бо баёни чанд тавсия гуфтанд: "Яке аз мавзуъҳои муҳим, мавзуи мардум аст, ки бояд ба миёни мардум рафт, дар ҷамъиятҳои онҳо ҳузур ёфт, суханони онҳо, ҳатто агар тунд бошад, бо сабр шунид ва ба онҳо тавзеҳоти лозим дода шавад."
Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ дар ин дидор, волӣро масъули тамоми умури устон, аз қабили тавлид, муҳити зист, хидматҳои шаҳрӣ, бозорчаҳои марзӣ ва дипломатияи устонӣ хонданд ва гуфтанд: "Албатта бо вуҷуди таъкид бар ин принсип дар давлатҳои мухталиф, руасои ҷумҳур ба далели мухолифати бархе вазирон натавонистанд онро ба таври комил ҳоким кунанд, аммо бояд ба волиён ихтиёр дода шавад, то онҳо тавонанд дар мавриди масоил тасмимгирӣ ва амал кунанд."
Эшон бо ишора ба фаровонии фурсатҳо дар кишвар ва набудани чолишҳое чун ҷанг, бемории фарогире мисли корона, мушкилоти шадиди амниятӣ ва ихтилофоти ҷиноҳии сиёсӣ, таъкид карданд: "Илова бар ин, кишвар аз зарфияти бузурги нирӯи инсонии ҷавон, таҳсилкарда ва коромад бархӯрдор аст, ки ҳар дастгоҳе ин зарфиятро шиносоӣ ва истифода кардааст, пешрафтҳои намоён ба даст омадааст."
Пешвои Инқилоб аз узвияти Эрон дар маҷомеи муҳими минтақаӣ ва ҷаҳонӣ мисли Шанхай ва БРИКС ва сарпарастии вазорати кишвар аз сӯи вазире, ки шинохти хубе аз минтақаҳои мухталифи кишвар дорад, ба унвони фурсатҳои дигар ёд карданд ва бо тавсия ба интихоби мудироне бо рӯҳияи хидмат ва саломати нафс барои пешбурди умум, гуфтанд: "Агар мудироне бо ин рӯҳиёт барои устон интихоб кунед, ҳеҷ фурсате барои кор ва пешрафт аз даст нахоҳад рафт."
Эшон бо таъкид бар парҳез аз фаъолиятҳое, ки тазоди манфиатҳо доранд, мисли тиҷорати шахсӣ дар давраи кӯтоҳи хидмат, нигоҳдории саломати кишвар ва мубориза бо фасодро зарурӣ донистанд ва афзуданд: "Бархе кӯшиш карданд исбот кунанд, ки фасод дар Ҷумҳурии Исломӣ ба қавли худашон системӣ аст, дар ҳоле ки чунин чизе дурӯғ аст ва дастгоҳ солим аст, аммо рагҳое аз фасод, қавӣ ё заиф, дар бархе бахшҳо вуҷуд дорад, ки бояд бо онҳо ба таври қотеъона мубориза кард."
Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ мубориза бо фасодро аз вазифаҳои қатъии мудирон аршад донистанд ва бо таъкид бар ин ки шарти лозим ва аввали мубориза бо фасод, дур будан аз омилҳои фасодзост, афзуданд: "Зарари фасод барои як масъул ба далели мақоми ҳассосе, ки дар он қарор дорад, дучандон аст ва азоби он низ дар пешгоҳи Худо ду баробар хоҳад буд. Ҳамчунон ки дар паёми муфассал ва муҳими чанд сол пеш таъкид кардам, фасод мисли аждаҳое ҳафтсар аст, ки ба осонӣ аз байн намеравад ва мубориза бо онро бояд идома дод."
Эшон дар тавсияи дигар, масъулон ва волиёнро ба ҳузур дар миёни мардум, гарм гирифтан бо онҳо ва шунидани бо сабр суханони ҳатто тунд тавсия карданд ва афзуданд: "Ин кор боиси ҷалби муҳаббати мардум ба шумо ва кӯмаки онҳо дар лаҳзаҳои ҳассос хоҳад шуд."
Пешвои Инқилоб ҳамчунин волиёнро ба ташарруъ, парҳез аз маҳромоти илоҳӣ ва иқбол ба оинҳои динӣ, эҳтимом ба таҳаққуқи шиори сол ва муборизаи ҷиддӣ ва ҳамоҳанг бо қочоқи коло тавсия карданд.
Дар ибтидои ин дидор, ҷаноби «Эскандар Мӯминӣ», вазири кишвар, ҳангоми пешниҳоди гузорише аз барномаҳои дар дасти амал гуфт: "Сармоягузорӣ барои тавлид, маҳрумиятзудоӣ, шуғлзоӣ, мардумдорӣ ва меҳрварзӣ ба мардум ва иртибот бо табақоти мухталиф, ҷавонгароӣ, дипломатияи иқтисодӣ ва иртибот бо ҳамсоягон, сомондиҳии атобиъи бегона ва таъмини амнияти пойдор аз ҷумлаи барномаҳо ва авлавиятҳои вазорати кишвар аст."
Your Comment