Раҳбари Инқилоби Исломӣ дар дидори ҳазорон нафар аз коргарони саросари Эрон, масоили кору коргариро бо сарнавишти кишвар муртабит хонданд ва дар баёни аҳаммияти арзиши кор ва коргар гуфтанд: Коргарони азиз бояд қадари худро бидонанд, чаро ки касби ризқи зиндагӣ ва нони ҳалол бо дурӣ аз чаповулгарӣ, муфтхорӣ ва дастандозӣ ба моли дигарон ва ҳамчунин рафъи ниёзҳои ҷомеъа бо тавлиди маҳсӯлоту хадамот, ду хусусияти бо арзишу муҳими коргар аз баъд инсоне аст, ки назди Худои мутаъол, ҳасана маҳсӯб мешавад.
Ба гузориши Порс Тудей ба нақл аз пойгоҳи иттилоърасонии дафтари мақоми муаззами раҳбарӣ, имом Хоманаӣ дар табйини арзиши кор, гуфтанд: Кор, сутуни аслии идора ва давоми зиндагии башар аст, ки бидуни он зиндагӣ фалаҷ мешавад, бинобар ин, агарчӣ илму сармоя дар анҷоми кор муҳим ва таъсиргузор аст, аммо бидуни коргар, коре пеш намеравад ва ин коргар аст, ки ба сармоя, рӯҳ мебахшад.
Эшон бо ишора ба номгузории соли ҷорӣ ба «сармоягузорӣ барои тавлид» муҳимтарин сармояи тавлид ва яке аз сутунҳои қавому давоми ҷомеъаро коргар хонданд ва бо таъкид бар инки сармоягузории молӣ бидуни ирода ва тавоноии коргар роҳ ба ҷое намебарад, афзуданд: Ба ҳамин иллат, душманони ҷавомеъ, аз ҷумла бадхоҳони Ҷумҳурии исломӣ аз ибтидои инқилоб то имрӯз дар пайи он буданд ва ҳастанд, ки ҷомеъаи коргариро аз кор дар фазои Ҷумҳурии исломӣ мунсариф ва муътариз кунанд.
Раҳбари инқилоб бо ишора ба талошҳои ҷараёнҳои коммунистӣ барои таътилӣ ва фалаҷ кардани тавлид дар ибтидои инқилоб, гуфтанд: Имрӯз ҳам ҳамон ангезаҳо вуҷӯд дорад, аммо ҳам он рӯз ва ҳам имрӯз, коргарони мо дар муқобили онҳо истода ва бо мушти муҳкам ба даҳони онҳо кубидаанд.
Имом Хоманаӣ дар идома бо ишора ба кайфияти бисёр хуби бархе колоҳои дохилӣ хотирнишон карданд: Инро ба фарҳанге роиҷ табдил кунем, ки эронӣ, колои эронӣ масраф кунад, магар дар колое, ки тавлиди дохил надорад.
Раҳбари инқилоби исломӣ ҳамчунин дар бахши поёнии суханонашон бо ишора ба сиёсатҳои муғризонае, ки дар пайи ба фаромӯшӣ супурдани масаълаи Фаластин аст, таъкид карданд: Миллатҳои мусулмон набояд иҷоза диҳанд, ки бо шойиоти гӯногӯн ва ба миён омадани ҳарфҳои берабт ва бемаънӣ, афкори умумӣ аз масаълаи Фаластину Ғазза ва ҷиноёти режими саҳюнистӣ ҷудо шавад.
Эшон истодагии дунё дар муқобили режими саҳюнистӣ ва ҳомиёни онро зарурӣ хонданд ва гуфтанд: Амрико ба маънии воқеӣ аз режими саҳюнистӣ ҳимоят мекунад ва агарчӣ дар олами сиёсат изҳоротӣ мешавад, ки мумкин аст бардоштҳои дигаре аз он анҷом шавад, аммо воқеият ин аст, ки мардуми мазлӯми Фаластину Ғазза на танҳо бо режими саҳюнистӣ, балки бо Амрико ва Англия рӯбарӯ ҳастанд ва онҳо баҷои ҷилавгирӣ аз ҷиноёту қатлу куштор, ҷинояткорро ин гуна бо ирсоли силоҳу имконот тақвият ва кумак мекунанд.
Раҳбари инқилоби исломӣ бо таъкид бар инки баъзе шиорҳо ва ҳарфҳову ҳаводиси гузаро набояд боиси фаромӯшии масаълаи Фаластин шавад, хотирнишон карданд: Ба тавфиқ ва ба иззату ҷалоли илоҳӣ, Фаластин бар ишғолгарон саҳюнист пирӯз хоҳад шуд ва ҷавлони чанд рӯзаи ҷараёни ботил поён хоҳад ёфт. Ҳамчунон ки корҳое, ки дар Сурия мекунанд нишонаи қувати онҳо нест, балки нишонаи заъф аст ва мӯҷиби заъфи бештар низ хоҳад шуд.
Имом Хоманаӣ дар поён ибрози умедворӣ карданд, миллати Эрону миллатҳои муъмин рӯзе пирӯзии Фаластин бар ғосибони он сарзаминро ба чашми худ мушоҳида кунанд.
Your Comment