Пуштибонии комили Раҳбари Инқилоб аз ҷомеаи коргарӣ / Зеҳнҳо набояд аз масъалаи Фаластин бехабар шаванд

Ба гузориши хабаргузории Аҳли Байт (а) – Абно – Раҳбари Муаззами Инқилоби Исломӣ субҳи имрӯз дар дидор бо ҳазорон нафар аз коргарон ба муносибати Ҳафтаи Кор ва Коргар, таҳаққуқи шиори сармоягузорӣ барои тавлидро вобаста ба таваҷҷуҳи ҷиддӣ ба коргарон ҳамчун муҳимтарин сармояи кор ва яке аз сутунҳои устуворӣ ва пойдории ҷомеа донистанд ва ба аломатҳое чун таъмини амнияти корӣ ва бехатарии коргарон, баланд бардоштани маҳорат ва шарик кардани коргарон дар фоидаи тавлид ишора карда, ёдовар шуданд: "Истеъмоли колоҳо ва маҳсулоти эронӣ бояд ба як фарҳанг дар кишвар табдил ёбад, албатта дар канори фарҳангсозӣ бояд сифати колоҳои дохилӣ низ беҳтар шавад."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ ҳамчунин бо ишора ба идомаи ҷиноятҳо ва куштори бераҳмонаи мардуми Ғазза ва Фаластин аз ҷониби режими саҳюнистӣ, ки бо пуштибонии Амрико ва Бритониё ҷараён дорад, таъкид карданд: "Миллатҳо бояд дар муқобили режими саҳюнистӣ ва пуштибононаш истодагарӣ кунанд ва нагузоранд, ки масоили марбут ба Фаластин ба фаромӯшӣ супурда шавад."

Раҳбари Инқилоб дар ибтидои суханронии худ бо табрики солрӯзи таваллуди мубораки Ҳазрати Имом Ризо (алайҳиссалом) ва бо гиромидошти ёди Шаҳид Раисӣ, ки таваҷҷуҳи фаровоне ба масоили мардум, ба хусус коргарон дошт, суханони Вазири Рефоҳ, Кор ва Таъовуни Иҷтимоӣ дар ин дидор ва баёни камбудҳо ва ниёзҳои муҳити кор ва ҷомеаи коргариро дуруст ва ниёзманд ба таваҷҷуҳ ва пайгирӣ хонданд ва афзуданд: "Агар масъулони марбута ҳиммат кунанд ва тасмим бигиранд, ҳалли ин мушкилот ва нигарониҳо имконпазир ва шуданӣ аст."

Раҳбари Инқилоб масоили кор ва коргариро бо сарнавишти кишвар вобаста хонданд ва дар баёни аҳамияти арзиши кор ва коргар гуфтанд: "Коргарони азиз бояд қадри худро бидонанд, чаро ки касби ризқи зиндагӣ ва нони ҳалол бо дурӣ аз ғоратгарӣ, муфтхӯрӣ ва дастрасӣ ба моли дигарон ва ҳамчунин рафъи ниёзҳои ҷомеа бо тавлиди маҳсулот ва хидматҳо, ду хусусияти арзишманд ва муҳими коргар аз баъди инсонӣ аст, ки назди Худои Мутаол ҳасана шумурда мешавад."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ дар тавзеҳи арзиши кор гуфтанд: "Кор сутуни асосии идора ва пойдории зиндагии башар аст, ки бидуни он зиндагӣ фалаҷ мешавад. Агарчӣ илм ва сармоя дар анҷоми кор муҳим ва таъсиргузор аст, аммо бидуни коргар коре пеш намеравад ва ин коргар аст, ки ба сармоя рӯҳ мебахшад."

Эшон бо ишора ба номгузории соли ҷорӣ ба "Сармоягузорӣ барои тавлид" муҳимтарин сармояи тавлид ва яке аз сутунҳои устуворӣ ва пойдории ҷомеа коргар хонданд ва бо таъкид бар ин ки сармоягузории молӣ бидуни ирода ва тавоноии коргар роҳе ба ҷое намебарад, афзуданд: "Ба ҳамин сабаб, душманони ҷомеаҳо, аз ҷумла бадхоҳони Ҷумҳурии Исломӣ аз ибтидои Инқилоб то имрӯз дар пайи он буданд ва ҳастанд, ки ҷомеаи коргариро аз кор дар фазои Ҷумҳурии Исломӣ ноумед ва муътариз кунанд."

Раҳбари Инқилоб бо ишора ба талошҳои ҷараёнҳои коммунистӣ барои таътил ва фалаҷ кардани тавлид дар ибтидои Инқилоб гуфтанд: "Имрӯз ҳам ҳамон ангезаҳо вуҷуд дорад, аммо ҳам он рӯз ва ҳам имрӯз коргарони мо дар муқобили онҳо истода ва бо мушти муҳкам ба даҳони онҳо кӯбидаанд."

Эшон бо таъкид бар ин ки лозимаи сиёнат аз сармояи муҳиме чун коргар ин аст, ки бахшҳои мухталиф ба вазифаҳои худ амал кунанд, дар бораи "амнияти корӣ"-и коргарон гуфтанд: "Коргар бояд бидонад, ки дар кораш хоҳад буд ва тавонад барои зиндагии худ барномарезӣ кунад ва мутмаин бошад, ки идомаи кори ӯ вобаста ба иродаи дигарон нест."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ таътили баъзе корхонаҳо ва воҳидҳои тавлидиро ба баҳонаҳои мухталиф дар чандин сол пеш, зидди амнияти корӣ хонданд ва афзуданд: "Барои таътили ин воҳидҳо, баҳонаҳое чун набудани маводи аввалия ё фарсудагии мошинолот матраҳ мешуд, дар ҳоле ки ин мушкилот бояд дармон мешуд, на ин ки корхонаҳо таътил шаванд."

Эшон бо ишора ба фурӯши заминҳои арзишманди баъзе корхонаҳо ба хотири судҷӯӣ ба баҳонаи таътили тавлид ва ихроҷи коргарон, таъкид карданд: "Дастгоҳҳои назоратӣ ва қазоӣ ва ҳамчунин маҷмӯаи давлат муроқибат кунанд, то чунин ҳодисаҳо такрор нашавад."

Раҳбари Инқилоб ба эҳёи тақрибан ҳашт ҳазор корхонаи таътилшуда ё ниматаътил дар давлати Шаҳид Раисӣ ишора карданд ва гуфтанд: "Ин ҳаракат нишон дод, ки метавон аз таътили корхонаҳо ва ё коҳиши зарфияти тавлиди онҳо ҷилавгирӣ кард, ки ин яке аз ифтихороти он шаҳиди азиз буд."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ ба мавзӯи амнияти корӣ аз зовияи дигар, яъне лозуми таъмини амнияти кории корфармо низ пардохтанд ва гуфтанд: "Набояд ба гунае рафтор кард, ки корфармо эҳсос кунад, ки сармоягузорӣ ва нигаҳдории сармоя ба зарари ӯ тамом мешавад."

Эшон таъмини бехатарии коргарро масъулияти муҳиме шумурданд ва бо ишора ба ахбори андуҳбори ҳаводис дар маъданҳо дар чанд соли ахир гуфтанд: "Албатта ба гузориши расида, мушкили бехатарӣ маҳдуд ба маъданҳо нест ва таъмини бехатарии коргарон дар тамоми воҳидҳои тавлидӣ, чӣ бо воситаи аломатҳои техникӣ ва чӣ бо пӯшишҳои таъминоти иҷтимоӣ бояд ба сурати ҷиддӣ пайгирӣ ва иҷро шавад."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ вазифаи дигар дар қиболи ҷомеаи коргариро баланд бардоштани маҳорат хонданд ва афзуданд: "Барои маҳоратомӯзии коргарон, дар Созмони Фаннӣ ва Касбӣ ва омӯзишгоҳҳои он заминаи бисёр хубе вуҷуд дорад. Албатта дар канори ин омӯзишгоҳҳо, ширкатҳои бузург ҳам метавонанд дар ҳошияи кори худ маҷмӯаҳо ва давраҳое барои афзоиши маҳоратҳои коргарон эҷод кунанд."

Раҳбари Инқилоб бо ишора ба таъкидҳои мукаррар бар истеъмоли тавлидоти дохилӣ ба унвони пуштибонии муҳиме аз коргарон гуфтанд: "Албатта баъзеҳо дар ин замина дуруст амал накарданд, аммо то ҷое ки ба он амал шуд, барои кишвар муфид буд, чаро ки хариди колоҳои тавлиди дохил кӯмак ба коргар ва сармоягузори эронӣ аст, аммо хариди навъи хориҷии он дар воқеъ кӯмак ба коргар ва сармоягузори хориҷӣ ва хилофи инсоф ва инсоният аст."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ бо ишора ба сифати бисёр хуби баъзе колоҳои дохилӣ афзуданд: "Инро ба як фарҳанги роиҷ табдил кунем, ки эронӣ колоҳои эронӣ истеъмол кунад, магар дар колоҳое, ки т tавлиди дохил надорад."

Эшон бо интиқод аз мукотибаи яке аз дастгоҳҳо мубтанӣ бар рафъи мамнӯъияти воридоти колоҳои дорои тавлиди дохил, боз кардани роҳи воридотро интихоби осон, аммо ба зарари кишвар ва ҷомеаи коргарӣ хонданд ва гуфтанд: "Ҳатто агар колоҳое дар дохил сифати хуб надорад, кӯшиш кунед, ки сифати онро баланд бардоред, ҳамчунон ки чанд сол пеш дар посух ба касоне, ки ба сифати мошинҳои дохилӣ эътироз доштанд, гуфтем: ҷавони эронӣ, ки бо вуҷуди муҳосираи илмӣ ва иқтисодӣ метавонад мушак ва маҳсуле тавлид кунад, ки душман бигӯяд ба эҳтироми ин кор тамоми қад меистам, пас ӯ метавонад мошине низ бо сифати беҳтар ва истеъмоли камтар тавлид кунад."

Раҳбари Инқилоб яке аз корҳои муҳим ба нафъи коргарон ва корфармоёнро, ки ниёзманди барномарезӣ ҷомеъ ва комил аз сӯи масъулон аст, шарик кардани коргар дар фоидаи ҳосил аз тавлид донистанд ва афзуданд: "Ин ки коргар эҳсос кунад дар фоидаи коло шарик аст, боиси афзоиши ангеза ва боло бурдани сифат ва итқони кор ва мондагории он воҳиди тавлидӣ барои солҳои тӯлонӣ хоҳад шуд."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ таъмини манзил барои коргарон аз тариқи таъовунҳои манзил ва ё эҷоди хонаҳои созмонӣ дар атрофи воҳидҳои тавлидро мавриди таъкид қарор доданд ва дар баёни нуктаи дигар бо ишора ба масъалаи "фарҳанги муҳити кор" афзуданд: "Дар фалсафаи марксистӣ муҳити кор ва зиндагӣ муҳити тазод ва душманӣ аст ва коргар бояд бо соҳиби корхона душман бошад, ки бо ин фикри ғалат солҳои тӯлонӣ худ ва ҷаҳонро мутаваққиф карданд, аммо Ислом муҳити кор ва зиндагиро муҳити эътилоф ва ҳамкорӣ ва ҳамофзоӣ медонад, бинобар ин дар муҳити кор ҳар ду тараф бояд содиқона ба пешрафти кор кӯмак кунанд."

Эшон сухан дар бораи коргарро маҳдуд ба коргарони саноатӣ надонистанд ва афзуданд: "Тамоми коргарон чун коргарони сохтмонӣ, кишоварзӣ, майдонҳои меваву сабзавот ва бонуҳое, ки дар қолаби машоғили хонагӣ бо истифода аз васоили иртиботии ҷадид тавлидоти худро мефурӯшанд, бояд аз лиҳози таъминоти иҷтимоӣ ва дигар аломатҳои зикршуда мавриди таваҷҷуҳ қарор бигиранд."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ дар бахши поёнии суханонашон бо ишора ба сиёсатҳои мағризонае, ки дар пайи ба фаромӯшӣ супурдани масъалаи Фаластин аст, таъкид карданд: "Миллатҳои мусалмон набояд иҷоза диҳанд, ки бо шоеъоти гуногун ва ба миён омадани ҳарфҳои берабт ва бемаънӣ, афкори умумӣ аз масъалаи Фаластин ва Ғазза ва ҷиноятҳои режими саҳюнистӣ ҷудо шавад."

Эшон истодагии ҷаҳон дар муқобили режими саҳюнистӣ ва пуштибонони онро зарурӣ хонданд ва гуфтанд: "Амрико ба маънои воқеӣ аз режими саҳюнистӣ пуштибонӣ мекунад ва агарчи дар олами сиёсат изҳороте мешавад, ки шояд тафсирҳои дигаре аз он бардошт шавад, аммо воқеият ин аст, ки мардуми мазлуми Фаластин ва Ғазза на танҳо бо режими саҳюнистӣ, балки бо Амрико ва Бритониё рӯбарӯ ҳастанд ва онҳо ба ҷои ҷилавгирӣ аз ҷиноятҳо ва куштор, ҷинояткорро ингуна бо ирсоли силоҳ ва имконот тақвият ва кӯмак мекунанд."

Раҳбари Инқилоб бо таъкид бар ин ки баъзе шиорҳо ва ҳарфҳо ва ҳаводиси гузара набояд боиси фаромӯшии масъалаи Фаластин шавад, ёдовар шуданд: "Ба тавфиқ ва ба иззат ва ҷалоли Илоҳӣ, Фаластин бар ишғолгарони саҳюнист ғолиб хоҳад шуд ва ҷавлони чандрӯзаи ҷараёни ботил поён хоҳад ёфт. Ҳамчунон ки корҳое, ки дар Сурия мекунанд, нишонаи қуввати онҳо нест, балки нишонаи заъф аст ва боиси заъфи бештар низ хоҳад шуд."

Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ изҳори умедворӣ карданд, ки миллати Эрон ва миллатҳои мӯъмин рӯзе пирӯзии Фаластин бар ғосибони он сарзаминро ба чашми худ мушоҳида кунанд.

Дар ибтидои ин дидор Вазири Таъовун, Кор ва Рефоҳи Иҷтимоӣ дар суханоне, беҳбуди вазъи коргаронро беҳбуди ҳоли тамоми ҷомеа донист ва гуфт: "Коргарон нерӯи пешбарандаи сиёсатҳои иқтисодии кишваранд ва иштироки онҳо дар тадвин ва иҷрои сиёсатҳо, калиди роҳгушои тавлид ва саноат хоҳад буд."

"Пайгирии майдонии тасмимоти кор ва тавлид", "ҳадафгузорӣ барои коҳиши 8 дарсадии ҳаводиси кор дар соли 1404", "ҳифзи қудрати харидани коргарон", "тақсими колобарг", "тақвияти фарҳанги кор бо ҳазфи воситаҳо", "коҳиши хароҷоти ҷомеаи коргарӣ бо ислоҳи низоми омӯзишӣ ва низоми саломат", "пайгирии манзили коргарӣ" ва "мутолиба аз ҷомеаи ҳунарӣ барои таҷлил аз мақоми коргар" аз ҷумлаи меҳварҳои суханони ҷаноби Мирдарӣ дар ин дидор буд.

342/