Ба гузориши хабаргузории Аҳли Байт (а) – Абно – Сейид Аббос Солеҳӣ вазири фарҳанг ва иршоди исломӣ бо нашри баёнияе пас аз таҷовузи ғайриқонунии режими саҳюнистӣ ба хоки кишвар аз фарзандони Эронзамин қадрдонӣ ва таъкид кард: Ҳеҷ падофанде ва сипаре, нерӯмандтар аз пайванди дилҳои мардум бо якдигар ва бо ватанашон нест.
Матни паём ба шарҳи зер аст:
Бо дуруд ва салом ба равони поки шаҳидони роҳи иззат ва истиқлоли Эрони исломӣ, аз фарзандони барӯманди ин марзу бум дар нерӯҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Исломии Эрон ва ҳама арконӣ имдодӣ ва низомии кишвар, ки дар 12 рӯзи гузашта бо салобат ва ғайрати мисолзанӣ, ҳофизи тамомияти арзӣ ва иззати миллии мо буданд, самимона сипосгузорӣ мекунам. Ёду хотираи шаҳидони мазлуми ин таҷовузи ғайриқонунӣ, аъам аз низомӣ ва ғайринизомӣ, кӯдак ва куҳансол, зан ва мард, дар дили ҳар эронии озода, ҳамеша зинда ва ҷовидона хоҳад монд; таърихи ин сарзамин ҳамеша сипосгузори шаҳидони роҳи Ватан будааст.
Дар ин айём, шоҳиди ҷилвае камназир аз ҳамдилӣ ва ҳамроҳии аҳолии фарҳанг, адаб, ҳунар ва расона бо сарзамини модариашон будем. Фарҳихтагони фарҳанг ва ҳунар монанди соири эрониён, бо канор ниҳодани марзбандиҳои салиқаӣ, интиқодот ва ихтилофот, бори дигар нишон доданд, ки дар бузурггоҳҳои таърихӣ, қалбашон барои Эрон метапад ва қалам ва андеша ва асарашон, силоҳест дар хидмати ваҳдати миллӣ ва иқтидори ин хоки сурх.
Ба ростӣ, ҳузури пурранги аҳолии фарҳанг, сиёсат, варзиш, расона ва дигар арсаҳои иҷтимоӣ, аз тайфҳо ва салоиқи гуногун, дар канори номи бузурги Эрон, ҳамосае аз ҳамбастагӣ офарид, ки тамоми нақшаҳои палиди режими кӯдаккуш ва ҷиноятпешаи саҳюнистиро нақш бар об кард. Ин ҳамон ҳақиқатест, ки дар паёми равшангари мақоми муаззами раҳбарӣ низ ҷилвагар буд ва онро бояд сарлавҳаи масири ояндаи тамоми аркони давлат ва ҳокимият қарор дод ва таваҷҷуҳ кард, ки ҳеҷ падофанде ва сипаре, нерӯмандтар аз пайванди дилҳои мардум бо якдигар ва бо ватанашон нест.
Дар ин миён, наметавон аз талошҳои шабонарӯзии асҳоби расона, аккосон, тасвирбардорон, корбарони дағдағаманди фазои маҷозӣ ва ниҳодҳо ва афроде, ки ба сурати худҷӯш дар ин муддат ба тавлиди муҳтаво барои тармими рӯҳияи умумӣ, тақвияти оромиши иҷтимоӣ ва афзоиши рӯҳияи салахшӯрии ҷомеа пардохтанд, гузашт. Анон, ки бо тасовир, калимот ва видеоҳо, ҳақиқати истодагии миллати Эронро ривоят карданд, бе ҳеҷ чашмдоште, дар хатти муқаддами ҷиҳоди табйин буданд. Ҳамчунин сипос ва дуруди вижа мефиристам ба ҳунармандоне, ки бо иҷрои барномаҳо, ҳузур дар ҷамъи мардум, намоиши осори синамоӣ, мусиқӣ ва соири ашколи ҳунарӣ тасаллоӣ бар дили нигарони мардум буданд ва чароғи умедро дар дили ин сарзамини куҳан равшан нигоҳ доштанд.
Бетардид, забон аз шукр ва сипоси ин муҷоҳидатҳо қосир аст, аммо яқин дорам, ки подоши азими илоҳӣ дар интизори ин хидматгузорони беидаост.
Умед дорам, ки тамоми аркони ҳокимият ва давлат, бо таъсӣ аз манавиёти раҳбари фарзонаи инқилоби исломӣ, такрими ин мардуми наҷиб ва вафодорро на як вазифаи идорӣ, балки як рисолати таърихӣ бидонанд; чаро ки ҳеҷ деворе дар баробари тирҳои душманон, сутургатар аз девори ҳамбастагӣ ва ҳамдилии миллӣ нест.
Your Comment