Ба гузориши хабаргузории байналмилалии Аҳли Байт (а) — Абно — Оятуллоҳ Арокӣ дар ҷамъи теъдоде аз мардум ва туллоби ҳавзаҳои илмия бо ишора ба ояти муборакаи "Ин тансуруллоҳа янсуркум ва юсаббит ақдамакум" изҳор кард: "Худои мутаолро шокирем, ки бо таъйидоти густурда ва нусрати баййин ва ошкори худ, наср ва пирӯзиро насиби раҳбар ва миллати мо кард; агарчанде мо ҳанӯз то пирӯзии комил фосила дорем ва ба ҳеҷ ваҷҳ ба душман эътимод намекунем."
Вай бо таъкид бар ин ки душман бо эъломи тақозои оташбас, шикасти худро дар мувоҷеҳа бо Ҷумҳурии Исломии Эрон эълом кард гуфт: "Бояд эъзоан кард, ки ҳам Амрико ва ҳам режими саҳюнистӣ дар мувоҷеҳа бо Ҷумҳурии Исломӣ ноком буда ва шикаст хӯрдаанд."
Устоди дуруси олии ҳавзаҳои илмия бо бозхонии ояти муборакаи "... ва ло язолуна мухталифина илла ман раҳима раббак ..." хотирнишон кард: "Мардум бояд ваҳдати худро, ки дар ин ҷанг насиби миллат шуда, ҳифз кунанд; зеро ин самимият ва якпорчагии мардумӣ, мисдоқи боризи иноёти илоҳӣ аст."
Оятуллоҳ Арокӣ, шукри ин пирӯзиро ба ҳифзи ҳамдилии мавҷуд донист ва афзуд: "Ҳар коре, ки мӯҷиби ихлол дар ин ваҳдат бошад; бози кардан дар замини душман аст."
Вай изофа кард: "Ҳифзи ваҳдат, ба пайравӣ аз мақоми муаззами раҳбарӣ маддазиллуҳулаолӣ ва таслими фармони эшон будан аст."
Узви Маҷмаъи Ташхиси Маслиҳати Низомӣ идома дод: "Ҳама бояд бидонем, ки душман, қаддор, фиребкор ва ғайри қобили эътимод аст; пас ҳама бояд ҳолати омодагии худро ҳифз кунем." Вай ҳамчунин унвон кард: "Агар оташбас идома ёфт; масъулон бояд баррасии ҷомеъ ва дақиқе аз ҳафраҳои амниятӣ ва низомӣ, ки дар рӯзҳои ҷанг бо чашм дидем ва бо тамоми вуҷуд эҳсос кардем; дошта бошанд то иншоаллоҳ нуқоти заъф ислоҳ ва бартараф шавад."
Оятуллоҳ Арокӣ бо ёдоварии ин ки ҳар кӣ ба ҳар шакле дар ин ҷанг бо душман ҳамкорӣ дошта, муҳориб аст ва бояд ба вазъияташ расидагӣ шавад, гуфт: "Қувваи қазоия набояд мусомаҳае дар ин замина дошта бошад ва бояд бидонанд, ки таъхир дар иҷрои ҳудуди илоҳӣ ҷоиз нест."
Узви Ҷомеаи Мударрисини Ҳавзаи Илмияи Қум сипас унвон кард: "Душман мумкин аст дар ҳар лаҳза муҷаддадан таҷовузи худро оғоз кунад; лузо ҳар навъ сустӣ ва заъф бавижа аз масъулони Вазорати умури хориҷа мамнӯъ аст."
Вай афзуд: "Мо музокира мекардем, ки ҷанг нашавад; аммо душман дар миёнаи музокира ба мо ҳамла кард ва аз ин рӯ масъулони кишвар ва бавижа масъулони сиёсати хориҷӣ набояд ин нуктаро аз назар дур бидоранд."
Оятуллоҳ Арокӣ бо дуо барои нобудии комили зулм ва истикбори ҷаҳонӣ тасреҳ кард: "Акнун ҳама бояд бо ҳушёрӣ ва ваҳдати калима ва бо баҳрагирӣ аз ибратҳои ҷараёноти музокира ва ҷанг ва бо таҳлили равшан ва дақиқ аз воқеъоти ахир, тобеъи дастуроти раҳбари муаззами инқилоб ва гӯшбафармони эшон бошем то иншоаллоҳ нусрати илоҳӣ ҳамчунон ин ҷомеа ва низомро ёрӣ фармояд."
Your Comment