Ба гузориши хабаргузории байналмилалии Аҳлибайт (а) – Абно – Ҳуҷҷатулислом валмуслимин устод «Аҳмад Воизӣ», раиси дафтари таблиғоти исломии ҳавзаи илмияи Қум, дар ҷаласаи Шӯрои роҳбарии қутбҳои илмӣ-фарҳангии дафтари таблиғот, изҳор кард: «Шуҳадои иқтидори илмӣ ва низомии кишвар, касоне ҳастанд, ки як умр сармояи илмӣ ва таҷриботи гаронқадри низомӣ ва умри шарифашонро сарфи эътилои кишвар ва тақвияти бунёди илмӣ ва низомӣ ва амниятии кишвар карданд ва бо каромати шаҳодат аз дунё рафтанд.»
Узви Шӯрои олии инқилоби фарҳангӣ афзуд: «Роҷеъ ба шароити хатире, ки ин рӯзҳо дар он ба сар мебарем, ман чанд нукта ба назарам мерасад, ки арз мекунам ва он ин аст, ки бузургтарин омили амнияти миллӣ як кишвар, он ваҳдат, инсиҷоми миллӣ, иртиботи мустаҳкам ва пайванди амиқе аст, ки миллат бо низоми сиёсӣ ва ниҳодҳои мухталифи қудрати сиёсиашон доранд. Ин бузургтарин омили амнияти дохилӣ аст.»
Ваҳдат ҳавл меҳвари раҳбарии муаззам як зарурати иҷтинобнопазир аст
Раиси дафтари таблиғоти исломии ҳавзаи илмияи Қум баён кард: «Дар шароите, ки ба сар мебарем, ҳифзи ин инсиҷоми миллӣ, ҳифзи ин ваҳдат ҳавл меҳвари раҳбарӣ ва заомати валии амр, як зарурати иҷтинобнопазир ва як зарурати қатъӣ аст ва бадинманзур, ҳам ниҳодҳои мухталифи кишварӣ, ҳам ақшори мухталиф, ҳам донишгоҳиён, ҳам ҳавзавиён, ҳам мубаллиғон, ҳам тамом касоне, ки трибун доранд, расона дастшон аст ва ба навъе дар ҷомеа ҳаркаташон ва гуфторашон پژвок дорад, ин асли мусалламро бояд насбул-айн қарор диҳанд ва аз ҳар гуна ҳаркат, рафтор ва мавзеъгирие, ки ин инсиҷоми миллиро тазъиф ва ба ин ваҳдати миллӣ латма бизанад, дар ин шароит бояд иҷтиноб шавад.»
Ҳуҷҷатулислом Воизӣ изҳор кард: «Нуктаи дувум ин ки низоми исломӣ бо хирадмандӣ ва тадбир ва ҳушмандӣ, тамом аҳромҳои ҳуқуқӣ ва сиёсиро ба нафъи худ ва ба навъе ба нафъи миллати Эрон кардааст, яъне дар шароите, ки рӯёрӯии куфр ва имон, шароите, ки ғарб ва истикбор бо тамом ҳаймана ва қудраташ дар муқобили миллати шарифи Эрон ва мазлумини Фаластин ва мазлумини ҷаҳони ислом истода, дар ин шароит, низом бо ҳушмандӣ ва бо хирадмандӣ ҳеҷ баҳонаи ҳуқуқӣ ва сиёсиро барои таҷовуз ва рафторҳои ғайриинсонӣ, ки шоҳидаш ҳастем, ба дасти ҷомеаи байналмилал надодааст.»
Ниҳодҳои ҳуқуқӣ ва байналмилалӣ дар ҷониби ботили таърих истодаанд
Раиси дафтари таблиғоти исломии ҳавзаи илмияи Қум тасриҳ кард: «Гарчи ниҳодҳои ҳуқуқӣ ва ниҳодҳои байналмилалӣ бо каҷравӣ дар ҷониби ботили таърих истодаанд ва дар ин шароит огоҳона ва омидона вазоифи худашонро таҳриф ва ба он амал намекунанд ва бо стандартҳои дугона ин расвоии ҳуқуқӣ ва сиёсиро рақам задаанд, ин нукта ҳоизи аҳаммият мебошад, ки ин барги барандаи ҳуқуқӣ ва сиёсӣ, ки дасти Эрон аст, ва ҳамроҳии афкори умумии ҷаҳон, ва ин ки афкори умумӣ ба шакли ғолиб ҳақро ба Эрон медиҳад ва мутаҷовизро дар даруни худ ва дар андешаи худаш маҳкум мекунад, набояд ин тасаввур ба мо даст диҳад, ки ин як унсури таъйинкунанда дар чолишҳо ва мунозиъоти байналмилалӣ аст.»
Узви фарҳангистони улум унвон кард: «Вазни афкори умумӣ ё вазни аҳромҳои ҳуқуқӣ ва сиёсӣ дар муодилоти ҳадди байналмилалӣ, як вазни таъйинкунанда нест; вазне нест, ки мо битавонем ба он иттико кунем ва хаёл кунем чун афкори умумиро бо худамон дорем, чун баргҳои ҳуқуқӣ ва сиёсӣ ба нафъи мо аст, пас бинобар ин мо метавонем боздорандагӣ дошта бошем, боздорандагии мо қудрати имон, инсиҷом, ваҳдат ва якдилии миллат бо низоми исломӣ аст, ин пуштибонаи фикрӣ ва маърифатӣ рамзи муваффақияти мо дар ҷабҳаи ҳақ алайҳи ботил аст.»
Шароити феълӣ ҷои тақлид аст ва на иҷтиҳод
Ҳуҷҷатулислом Воизӣ изҳор кард: «Воқеиятҳои майдонӣ дар мунозиъоти байналмилалӣ, хеле бераҳм ва саҳмгин аст, ки бо ин аҳромҳои нарм, ин воқеиятҳо табодул пайдо намекунад ва он чизе, ки бисёр муҳим аст, иттико ба ваҳдати миллӣ, иттико ба раҳбарии мунсаҷим, иттико ба қудрати низомӣ, иттико ба ҳушмандӣ дар муқобила бо душман ва огоҳӣ нисбат ба макрҳои душман, огоҳӣ нисбат ба ҷанги таркибӣ, ки душман роҳ андохта, ҳассосият ва ошноӣ нисбат ба ин ҷанги нарм ва ҷанги шинохтӣ, инҳо он чизҳое ҳастанд, ки аҳроми қудратӣанд ва метавонанд дар ин муодилот шароитро тағйир бидиҳанд.»
Раиси дафтари таблиғоти исломии ҳавзаи илмияи Қум идома дод: «Нуктаи севуме, ки арз мекунам; дар шароити кунунӣ, дар иттихози роҳбурдҳои кулон ва иқдомоти кулон кишвар, тамом эътимод, такя ва иттикои мо бояд бар раҳбарӣ ва масъулини олии кишвар бошад зимни ин ки ин ҷои тақлид аст, ҷои иҷтиҳод нест. Дар ин шароит агар афрод ва ҷараёноте аз рӯи ҳиҷён ва бидуни огоҳӣ ва иттилооти лозим, пешниҳодоти иҷтиҳодӣ бидиҳанд, он гоҳ назми фикрӣ ва инсиҷоми иҷтимоӣ фурӯ мепошад.»
Мутеъи тасмимот ва роҳбурдҳои раҳбарии муаззами инқилоб бошем
Вай идома дод: «Ин ҷо ҷоест, ки мо бояд беш аз ҳар замони дигар, муътамад бошем ба тасмимот ва роҳбурдҳое, ки мақоми муаззами раҳбарӣ мегиранд, Шӯрои олии амнияти миллӣ мегирад ва он тасмимоте, ки сардорони майдонӣ ва сардорони низомии мо мегиранд. Ин ҷо ҷои иҷтиҳод нест ва ин ҷо ҷои вуруди ғайримутахассис дар ин фазоҳо нест; масоил ба гунае аст, ки бо эътимоди комил бояд дар ин масъала пуштибони раҳбарӣ ва пуштибони тасмимоти масъулини олии низом бошед.»
Узви Шӯрои олии инқилоби фарҳангӣ гуфт: «Дуруст аст, ки ин рӯзгор ва ин рӯзҳо, рӯзи ҳамоса, шуҷоат, диловарӣ, сабр ва истиқомат мебошад, аммо рӯзгор дуъо, тавассул ва истиғоса ба даргоҳи Ҳазрати Ҳақ аст, ҳамон гуна ки авлиёи мо, ҳамон гуна ки Амирулмуъминин (а), ҳамон гуна ки Ҳасанайн (а), ҳамон гуна ки Имом Ҳусайн (а), инҳо шерони рӯз ва обидон ва муноҷоткунандагони шаб буданд, шароит, шароитест, ки фақат наметавон иттико кард ба қудрати низомӣ ва мебоист рӯҳи маънавияти ҷомеа беш аз пеш тақвият шавад.»
Ҳуҷҷатулислом Воизӣ тасриҳ кард: «Эрони исломӣ баҳамдуллоҳ ҳам сардорон ва низомиёни рашид ва ҳам миллати ғайюре дорем, ба лутфи роҳбурдҳои фармондеҳии кулли қуво имрӯз дастамон ба лиҳози абзори низомӣ пур аст, аммо «Ва мо ан-насру илло мин ъиндиллаҳи-л-азизи-л-ҳаким, ин тансуруллоҳа янсуркум ва юсаббит ақдамакум», лизо замони истиғоса ва тавассул ба даргоҳи Ҳазрати Ҳақ, муноҷот бо Парвардигор, умед ва шуҷоати майдонӣ дар канори тавассулот ба Ҳазрати Ҳақ, махсусан тавассул ба Ҳазрати Ҳуҷҷат (аҷ), ки носир ва муъин ва ёвар аст, бояд дар матни ҷомеа равнақ бигирад; ва иншоаллоҳ бо иноятҳои хоси Ҳазрати Бақиятуллоҳ (аҷ), ин мамлакати Амирулмуъминин (а), ин мамлакат ва миллати Имом Ҳусайн (а), мисли ҳамеша сарбаланд аз ин имтиҳони бузурги илоҳӣ ба дар хоҳад омад.»
Your Comment