Ба гузориши хабарнигори Абна, сардори сарлашкар Ҳусайн Саломӣ, фармондеҳи Сипоҳи Посдорони Инқилоби Исломӣ, дар нахустин Конгресси Байналмилалии бузургдошти 3100 шаҳиди наҷотдиҳанда, ки дар Теҳрон баргузор шуд, изҳор дошт: “Имрӯз аз мақоми баланди шаҳидон ёд мекунем, ки истиқлол ва каромати мо ва азамат ва бузургии Эрони бузург вобастаи фидокорӣ ва ҳамосасозиҳои беназир ва шояд такрорнашавандаи он азизон аст.”
Вай хатиб ба наҷотдиҳандагони ҳозир дар ин конгресси байналмилалӣ идома дод: “Шумо идомаи он насли фидокор ҳастед, ки дар даврони сахти Дифои Муқаддас дар он ҳаводиси бисёр сангин ва дар он хатароти бузург ва дар қалби майдонҳои мин ҷавонони ин сарзаминро наҷот медоданд.”
Фармондеҳи Сипоҳи Инқилоби Исломӣ таъкид кард: “Мо шумо наҷотдиҳандагонро дар Фов дидем, он замон ки дар патокҳои сахти артиши Баъс, он насли хурӯшон ва саршор аз утуфат, эҳсос, имон, бовари амиқ ва бо рӯҳи ҷавонмардӣ ва ғайрати Абулфазлӣ ба кӯмаки бародароне мешитофтанд, ки маҷрӯҳ шуда буданд ё ба шаҳодат расида буданд; шуморо дар патокҳои амалиёти Рамазон дидем, ки вақте ҷавонони бурӯманди мо дар фосилаи миёни хатҳои муқаддами мо ва душман мерафтанд, то дар нуқтаи наздиктар танкҳоро ҳадаф қарор диҳанд ва худашон ҳадаф қарор мегирифтанд; ҷавононе монанди шумо буданд, ки бо бранкартҳо ба суръат дар миёни мавҷҳои оташҳо ба ёрии онҳо мешитофтанд.”
Саломӣ бо баёни ин ки наҷотдиҳандагон дар Дифои Муқаддас гоҳе барои овардани пайкари хунини ҷавонони разманда, худашон ба шаҳодат мерасиданд, идома дод: “Ин зеботарин ҷилваи рӯҳи баланди инсони муъмин аст ва ин қавитарин таҷаллии рӯҳи исор дар миёни ҷавононе аст, ки метавонанд ҷони худро барои наҷоти ҷони дигаре ба хатар андозанд ва ин авҷи эҳсоси амиқи инсон аст ва нишонаи возеҳе аз имон аст, реша дар як эътиқоди баланд, осмонӣ, қуръонӣ ва ошуроӣ дорад.”
Вай бо таъкид бар ин ки ҳаракати оддӣ бидуни душман дар миёни симхорҳо ва дар майдонҳои мин номумкин будааст, ёдовар шуд: “Наҷотдиҳандагон дар шаб ва дар оташборони гулӯлаҳо, дар дохили майдони мин, ки так ба так ҷавонони ин сарзамин барои озод кардани сарзаминашон, барои истиқлолашон ва барои азамати ин миллат абадан бар замин меафтоданд ва ҷавонони дигаре ба ёрии онҳо мешитофтанд, ин ҳаводис дар зеҳн ба нудрат қобили тасаввур аст, шигифтангез ва фаротар аз доманаи бовар ва тасаввури мост, аммо моварои наҷот ба инҷо хотима наёфт.”
Фармондеҳи Сипоҳ дар ҳамин робита идома дод: “Моварои наҷот дар ҷанг ба ин наҳв буд, ки беш аз 1950 пости наҷот дар наздиктарин фосила ба хатҳои ҷанг вуҷуд дошт, ки ҳар кас маҷрӯҳ мешуд, дар ибтидо онҷо кӯмакҳои аввалия дарёфт мекард ва сипас занҷираи интиқоли ӯро ба беш аз 670 уржанси амалиётӣ мунтақил мекард ва сипас ба 59 бемористони саҳроӣ, ки ҳазорон пизишки шариф ва ҳазорон парастори довталаб ва фидокор ва ҳазорон наҷотдиҳанда ин занҷираи ҳаёт ва наҷоти ҷони инсонҳоро такмил мекард.”
Саломӣ бо ин тавсиф, ки шарафат, бузургӣ ва исор дар наҷотдиҳандагони Дифои Муқаддас мавҷ мезад, ба ояте аз сураи Ҳашр ишора ва изҳор кард: «Ва юсируна ала анфусиҳим вало кона биҳим хасоса» ба зебоӣ дар наҷотрасонии маҷрӯҳони ҷабҳаҳои ҷанг тафсир мешуд, ҳатто пизишкон ва парасторони дар бемористонҳои шаҳрии мо, ки маҷрӯҳинро наҷот медоданд, инҳо ҳама нишонгари он аст, ки миллати Эрон дар шароити сахт бо қалбҳояшон бо якдигар пайванд ёфтанд. Ҳеҷ мушкиле нест, ки дар ин кишвар ҳал нашавад, ҳама сахтиҳо ба осонӣ табдил мешавад ва мардум хеле зуд ба ёрии якдигар мешитобанд, марзҳо бардошта мешавад ва ҳама хешованд мешаванд.
Вай афзуд: “Дар шароити сахт, бародарӣҳо густариш меёбад ва замин арсаи зеботарин зуҳури эҳсос ва утуфати инсон мешавад; ин кори ҷавонони наҷотдиҳандаи мо буд, аммо ин хати сайри зебо ва нуронии фидокорӣ хотима наёфт. Мо шуморо ҳар куҷо, ки ҳодисае пеш омад, дидем, дар сел дар Оққалъо, Гомишон, Пулдаҳтар, Хузистон, зилзилаи Кирмоншоҳ, зилзилаи Озарбойҷон дар барфу сармо ва ҳаводисе чун Бандари Шаҳид Раҷаӣ ва ҳатто дар ҳаводиси хориҷ аз кишвар, ҷавонони рашид, муъмин ва инқилобӣ барои наҷоти ҷони ҳамватанон, ҳамдинон ва ҳатто ғайриҳамватанон хеш аз по наёфта ва ҳама ҷо офаринандаи ифтихороти мо ҳастанд.”
Фармондеҳи Сипоҳи Посдорони Инқилоби Исломӣ бо ёдоварӣ, ки имрӯз меҳмони шаҳидонамон ҳастем, идома дод: “Онҳо дар ин фазои маънавӣ ҳозиранд, мебинанд, шоҳид ва нозир ҳастанд; азизон инро бидонед, агар имрӯз ин кишвар ба истиқлоли сиёсӣ расидааст, агар метавон гуфт, ки ҷузъи маъдуди кишварҳое ҳастем, ки тобеъи иродаи сиёсии қудратҳои бузург нестем, ба баракати ҳамин шаҳодатҳост. Агар имрӯз дар масири истиқлоли иқтисодии хеш қадам мебардорем ва фишорҳо ва таҳримҳои золибона натавонистааст миллати Эронро ба таслим бикашад, балки барои ӯ фурсатҳои бешум
Your Comment