ABNA24 : Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ, раҳбари муъаззами Инқилоби Исломӣ асри душанбе дар дидори раис ва мунтахабони миллат дар Маҷлиси хубрагон, адабиёти Амрико ва се кишвари аврупоӣ дар қиболи коҳиши тааҳҳудоти БарҶом-ии Эронро мустакбирона, талабкорона ва ғайримунсифона ва адабиёте ғалат хонданд ва гуфтанд: Ҷумҳурии исломӣ аз рӯзи аввал ва то муддати тӯлонӣ, бар асоси таъолими Ислом ба тааҳҳудоти худ амал кард, аммо тарафе, ки аз рӯзи аввал ба тааҳҳудоти худ амал накард ҳамин чаҳор кишвар буданд, бинобар ин онҳо бояд мавриди итоб ва хитоб ва бозхост қарор гиранд.
Эшон афзуданд: вақте Амрико аз БарҶом хориҷ шуд ва дигарон ҳам бо ӯ ҳамроҳӣ карданд, дастури Қуръон ин аст, ки ту ҳам тааҳудро раҳо кун, ки бо ин ҳол боз ҳам давлати муҳтарами мо тааҳудотро раҳо накард ва ба тадриҷ бахше аз онҳоро коҳиш дод, ки албатт ин маворид низ дар сӯрати амал кардани онҳо ба вазоифашон қобили баргашт аст.
Эшон гуфтанд: “дар ин миён он далқаки саҳюнисти байналмилалӣ доим мегӯяд, мо намегузорем Эрон ба силоҳи ҳастаӣ даст ёбад дар ҳоле, ки бояд ба ӯ гуфт, агар Ҷумҳурии исломӣ тасмим ба дастёбӣ ба силоҳи ҳастаӣ дошт, ӯ ва бузургтар аз ӯ ҳам наметавонистанд монеъ шаванд”.
Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ таъкид карданд: ончӣ монеъи Ҷумҳурии исломӣ барои сохти силоҳи ҳастаӣ аст, фикр ва мабонии исломӣ аст, ки сохти ҳар силоҳе аъам аз ҳастаӣ ё шимиёиро, ки мӯҷиби куштори мардуми оддӣ мешавад, мамнӯъ медонад.
Эшон бо ёдоварии қатли оми 220 ҳазор нафар дар бомбаборони атомии Амрико ва ҳамчунин муҳосираи мардуми мазлуми Яман ва бомбаборони бозору бемористон ва мактаб ба василаи ҷангандаҳои сохти ғарбиҳо, гуфтанд: “куштори ғайринизомиён ва мардуми бегуноҳ равиши амрикоҳо ва ғарбиҳо аст ва Ҷумҳурии исломӣ ин равишро қабул надорад ва бар ҳамин асос ба силоҳи ҳастаӣ фикр ҳам намекунад”.
Раҳбари муъаззами Инқилоби Исломӣ таъкид карданд, аммо мо барои касби тавоноиҳои ҳастаӣ мутаносиб бо ниёзҳои кишвар мусаммам ҳастем ва ба ҳамин иллат, ҳадди ғанисозии Эрон 20 дарсад нахоҳад буд ва то ҳарҷо, ки лозим ва ниёзи кишвар бошад иқдом хоҳад кард, масалан барои пешрони ҳастаӣ ё корҳои дигар мумкин аст, ғанисозиро ба 60 дарсад ҳам бирасонем.
Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ афзуданд: албатта як қарордоди чандсолае гузошта шуда, ки агар онҳо амал кунанд мо ҳам то ҳамон чандсол амал хоҳем кард, аммо ғарбиҳо ба хубӣ медонанд, ки мо ба дунболи силоҳи ҳастаӣ нестем.
Раҳбари муъаззами Инқилоби Исломӣ хотир нишон карданд: Мавзӯи силоҳи ҳастаӣ баҳона аст, онҳо ҳатто бо дастёбии мо ба силоҳҳои мутаъораф ҳам мухолифанд чун мехоҳанд муаллифаҳои қудратро аз Эрон бигиранд.
Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ бо ишора ба ин воқеъият, ки нерӯгоҳҳои ҳастаӣ бо таъмини энержии солимтар, тамизтар ва арзонтар яке аз муҳимтарин манобеи энержӣ дар ояндаи на чандон дур хоҳанд шуд, ниёзи кишвар ба ғанисозиро як амри мусаллам хонданд ва гуфтанд: ғарбиҳо мехоҳанд дар рӯзе, ки Эрон ба энержии ҳастаӣ ниёз пайдо мекунад, муҳтоҷи онҳо бошад ва онҳо ин ниёзи моро василае барои таҳмил, зӯргӯӣ ва боҷхоҳиҳои худ қарор диҳанд.
Раҳбари муъаззами Инқилоби Исломӣ таъкид карданд: Ҷумҳурии исломӣ дар қазияи ҳастаӣ низ ҳамонанди соири қазоё ақибнишинӣ нахоҳад кард ва дар масири ончӣ ки маслиҳат ва ниёзи имрӯз ва фардои кишвар аст, бо қудрат пеш хоҳад рафт.
342/