Ба гузориши хабаргузории байналмилалии Аҳли Байт (а) — Абна — Аллома Шайх Алӣ Хатиб, ноиби раиси Маҷлиси Аълои Исломии Шиъаёни Лубнон таъкид кард: «Ончӣ имрӯз дар ҷануби Сурия, ё дар соҳили Сурия, ё дар шимоли Сурия рух медиҳад, ба суди ҳеҷ кас нест, балки комилан дар ростои лоиҳаи ғарбӣ ва амрикоӣ барои муқобила бо хатти муқовимат дар минтақа аст; муқовимате, ки ба ҳамаи аҷзои худ барои муқобила бо хатарот ниёз дорад.»
Вай дар хутбаҳои намози ҷумъа дар мақари Маҷлиси Аълои Исломии Шиъаёни Лубнон дар Зоҳияи ҷанубии Байрут ҳушдор дод, ки хатари аслӣ, лоиҳаи саҳюнистӣ аст, ки имрӯз то онҷо пеш рафта, ки ба Эрон ҳамла мекунад ва ин ҳамлаҳо аз тариқи бархе кишварҳои арабӣ сурат мегирад, ҳатто баъзе аз кишварҳои арабӣ дар сарнагунии мушакҳои эронӣ, ки ба самти Фаластин шиллик шуда буданд, мушорикат доштанд.
Шайх Хатиб зимни ҳушдор ба тарафҳои сурӣ гуфт: «Агар касе фикр мекунад, ки метавонад бар дигаре пирӯз шавад, дар иштибоҳ аст; лоиҳаи аслӣ, тақсими Сурия аст. Ҳамин таҷриба дар Лубнон рух дод, аммо Лубнониҳо тавонистанд бо он муқобила кунанд ва ба тавофуқи Тоиф бирасанд. Аммо тавофуқи Тоиф куҷост? Чаро иҷро нашуд? Чӣ касе монеи иҷрои он шуд?»
Вай хитоб ба Лубнониҳо афзуд: «Ваҳдат ва амнияти Лубнон дар шароити кунунии минтақа, бо хатари ҷиддӣ рӯбарӯст; ончӣ дар Сурия мегузарад, метавонад паёмадҳои хатарноке барои Лубнон дошта бошад ва набояд иҷоза диҳем кишвармон дар доми он кашида шавад. Ончӣ дар Сурия рух медиҳад, фақат марбут ба Сурия нест, балки куллу минтақаи арабӣ ва ба таври хос Лубнонро ҳадаф гирифтааст.»
Аллома Хатиб бо ишора ба талошҳои Амрико барои тазъифи муқовимати Лубнон гуфт: «Ғарб, ба вижа Амрико, дар гузашта талош кард муқовимат дар Лубнонро ҳадаф қарор диҳад, аммо ноком монд. Акнун низ талош мекунад аз дарвозаи дигаре ворид шавад. Ончӣ имрӯз дар ҷануби Сурия рух медиҳад, аз тарҳи амрикоӣ ҷудо нест. Онҳо мехоҳанд Лубнониҳоро ба даргирии дохилӣ суқ диҳанд то муқовиматро маҷбур ба халъи силоҳ кунанд.»
Вай ҳушдор дод: «Лубнониҳо бояд огоҳ бошанд; таҳрики даргириҳои фарқаӣ дар ҷануби Сурия, ба далели иртиботи ҷамъиятӣ миёни Лубнон ва Сурия, метавонад доираи онро ба Лубнон бикашад. Ҳадафи ниҳоӣ, муҳосираи муқовимат ва кашондани он ба даргирии дохилӣ аст.»
Ӯ дар поён аз раисҷумҳури Лубнон ва соири масъулони ин кишвар хост то фуран барои баргузории конфронси гуфтугӯи миллӣ иқдом кунанд то Лубнонро аз табаъоти ҳаводиси Сурия масун нигаҳ доранд.
Вай гуфт: «Агар наметавонем бар майдони Сурия таъсир бигузорем, бояд дасткам дар дохили Лубнон инсиҷом дошта бошем. Агар оташ дар Лубнон шуълавар шавад, дигар асаре аз кишвар ва тавоифи он боқӣ нахоҳад монд. Сарнавишти мо яке аст; мо сувори як киштӣ ҳастем. Агар оташ дар ҷангали мо бияфтад, ҳеҷ хонае солим нахоҳад монд.»
Your Comment